Løgn. Drap. Usikkerheit. Uskyld. Tillit. Tilgiving.

–Ja visst kan ho bli fengselsprest!

«Stian» (26) sit ved eit lite firkanta bord i eit besøksrom i Halden fengsel. Veggane er glatte og kvite. Vindauget er smalt. Ein gul skinnsofa står langs eine veggen og tilfører litt farge til det anonyme rommet.

«Stian» har ei lettliva og positiv utstråling. Han har vore i fengsel i rundt fem år, fortel han. Men han ønsker ikkje å fortelje kvifor retten ein gong bestemte at han skulle stengast inne. For ein utanforståande er det vanskeleg å forstå, kanskje på grunn av kontrastane: den trivelege mannen, den lange straffa.

Og kanskje er det også kontrastane som gjer spørsmålet vi skal snakke om så inderleg vanskeleg: For korleis skal samfunnet eigentleg respondere, når ei som har sona for medverknad til trippeldrap vil bli ein tillitsperson? Når ei som aldri har tilstått og bede samfunnet om tilgjeving for det ho er dømd for, vil bli fengselsprest?